Wiersze dedykowane

Neptun w leśnym zakątku

                 Edmundowi Pietrykowi

Nasza rozmowa jest trudna

Edmund nie dopowiada,

wiatr nie do wiewa z pół,

a słońce wędruje powoli.

Drżę z chłodu, mówię ciszej

aby żadne ze słów nie miało

posłuchu, bo już tyle lat

minęło z poezją a my ciągle

w tym samym miejscu

czekamy na coś, co nas

ruszy z posad do przodu

gdzie więcej życia rośnie,

gdzie można o nic nie pytać.

Nasza rozmowa kończy się

w punkcie wyjścia jakby jej

nie było. Miejsce i czas

realne, reszta to sceneria,

osoby dramatu i pewność

epilogu z ostateczną puentą.

Pokolenie

             Jerzemu Grupińskiemu

Promień się łamie 

w szkle musztardówek,

dzień się zjawia i odchodzi 

a noc trwa i nie przestaje, 

chłopaków gdzieś wymiotło.

Zostaliśmy sami, 

zostaliśmy z niczym,

zapisani czarną czcionką. 

Można nas czytać cyrylicą. 

Barokowi, czasem śnięci 

gotykiem znikamy za rogiem 

reprezentacyjnej ulicy.

15.08.2019