W siódmym numerze ReWirów

 

POEZJA

51.   Anna E.Zalewska, Pejzaż wspomnień, Rozmowy niedokończone    

53.   Jolanta Stelmasiak, Jeszcze nie czas na biel, Fotograf

67.   Wasyl Hołoborodko, Ptak leci, Lepienie dzbanków

76.   Joanna Słodyczka, Z głową w chmurach, Miłość w dobie Facebooka, Pozorna  

        bierność, Bursztynowy czas, Październikowa refleksja

81.   Irena Tetlak, diagnoza, gdy umilkną dźwięki karetki, z pozycji drogi, jak daleko

        sięga wyobraźnia

89.   Ewa Frączek, styczeń, styczeń bo przeplata, ścieżka dostępu, obca baba nie

        może spać przeze mnie, seneka po grzybkach

95.   Andrzej Sikorski, /***/spocony ślimak, u Marii i Marty w Betanii

98.   Andrzej Sikorski, /***/od rana w błocku, przesiadka w Pleszewie

111.  Maria Świderska-Pelinko, Świat szalonym nie wierzy, Obraz, A jednak, Płacz

117. NAIRA EDIGARYAN, Wiersze bez tytułów

125. Sebastian Chosiński, Ataraksja, Apokryf

131, Andrzej Sikorski, / ***/ ledwie uszeptał porządek przed strzałem

132. Norbert Skuoniewicz, Poemat

PROZA

52.  Stanisław Chutkowski, W dziecięcym krajobrazie

103. Jerzy B. Zimny, Gry wstępne (5)

RECENZJE

49.   Stanisław Chutkowski, Ciężar zmierzchu

57.   Robert Rudiak, W objęciach…aktów miłości i tworzenia

61.   Robert Rudiak, Na przekór starości, czyli jak być znowu małą dziewczynką

65.   Krzysztof Grzechowiak, Poetka na ostrym dyżurze

107. Robert Rudiak, Księżycojajko, czyli jak księżyc poróżnił się z jajkiem

167. Marek Słomiak, „Uczynić ziemię poddaną”, nowy tom Pawła Kamina

SZKICE

4.    Teoria bytu a sztuczna inteligencja, praca zbiorowa

8.    BYT VS NIE „BYT”? SYMBIOZA CZY ANABIOZA?

10.   PRAWO DO KREOWANIA NOWEJ PRZESTRZENI

22.  Tymoteusz Skórka, Automatyczne generowanie poezji na podstawie zbioru    

        tomików poetyckich

26.   Jerzy Beniamin Zimny, Driver liryczny

28.  Tymoteusz Skórka, Co wiemy o języku polskim

30.   Marta Wylegała, Sztuczna inteligencja – czy odnajdzie się w świecie lirycznym?

33.   Irena Naumowicz, Szkic do analizy i interpretacji wiersza polifonicznego

44.   Maria M. Pocgaj, Katedry uskrzydlone

54.   Anna Andrych, Ważna jest pamięć

74.   Michał Piętniewicz, Wyimki, fragmenty, intuicje, błyski

78.   Czeslaw M. Szczepaniak, Spód Poznania (2)

96.   Dariusz Pawlicki, O eliminowaniu ciszy, a z nią jeszcze czegoś…

113. Jerzy B. Zimny, W Nurcie Odnowy

119. Musa Çaxarxan Czachorowski, Urszuli Benki wędrowanie  po widzialnym                     

        i  niewidzialnym

122. Maria Magdalena Pocgaj, Konkursowe żniwo

141. Zofia Grabowska-Andrijew, Wojenne slajdy zachowane w dziecięcej pamięci

151. Paweł Kuszczyński, Nad wyraz

163. Anna Andrych, Krzysztof Pieczyński – aktor, pisarz, poeta i . . .

164. Zofia Grabowska-Andrijew, Po dwakroć do trzech razy sztuka. o „Podwójnym 

        wahadle” Jacka Podsiadły, nominacja do NIKE 2021

171. Elżbieta Stankiewicz-Daleszyńska, Aleksandra Rogalskiego średniowieczne

        konstelacje. Pani Eguckiej też             

WSPOMNIENIA

101. Krystyna Grys, Moja historia

127. Robert Rudiak, Lubuskie jubileusze

150. Michał Piętniewicz, Przyjaciółka, wspomnienie o śp. Małgorzacie Misiewicz

169. Anna Andrych, Przemysław Bystrzycki /2/

FELIETONY

60.   Krzysztof Grzechowiak, Mądre jajko

84.   Czesław M. Szczepaniak, Nota Bene

87.   Bożydar Gralicki, Targowisko próżności, czyli jak nie zostałem debilem roku

93.   Michal Piętniewicz, Koniec ?

99.   Stanisław Chutkowski, Sierpniowe skojarzenia dźwięków i słów

140. Jerzy B. Zimny, Opowiadania z punktu widzenia

160. Zbigniew Gordziej, Chorzy na duszy, czyli dojrzewanie do miłości

DZIENNIKI

68.   Karol Samsel, Z notesu /2020-2021/

187. ARKUSZ POETYCKI, Marek  Słomiak

 

 

 

Nowa scena muzyczna w Poznaniu PROCHOWNIA

Dziś o tym co w Posnania Sound wybrzmiało

 

w poznańskim brzmieniu unosi się wir

porywa zachwyca i rwie ku sklepieniu

dzięki wielkiej w jego brzmieniu ekspresji

Posnania Sound ucho słuchacza wciąż ucieszy

 

© Zbigniew Roth

 

         Można dywagować na tematy różnych inicjatyw ale te, które pozwalają nam wrócić do przeszłości i jej kolorowych brzmień są najcenniejsze. Pretekstem do tej podróży w przestrzeni stał się fakt , że do Jeżyckiego Centrum Kultury, dzięki inspiracji pomysłodawcy red. Krzysztofa Wodniczaka , przyjechał lider grupy SBB Józef Skrzek, wcześniej współpracujący między innymi z Czesławem Niemnem. Jest to nowa inicjatywa pt. Posnania Sound , mająca na celu przybliżenie powstałej na przełomie lat 80 – tych i 90tych w Poznaniu lokalnej sceny muzycznej , powołanej do życia przez Stowarzyszenie Muzyki Elektronicznej pod nazwą El muzyka, której Honorowym Prezesem został Czesław Niemen. Zamysł red. Krzysztofa Wodniczaka. poszedł jednak jeszcze w kierunku poezji ilustracyjnej związanej pośrednio treścią lub osobami poetów z Poznaniem , co miało szczególny wyraz w formie i treści. Powstały w ten sposób klimat tego szczególnego koncertu dopełniło wnętrze Starej Prochowni, gdzie na tle prowizorycznej sceny wyświetlane rzutnikiem obrazy tworzyły zjawisko unoszącej się duchowości tego miejsca. Sala pozostawiona w oryginalnej starej fakturze z gołej cegły ,nie była pusta i naga, bo wypełniło ją około 70 osób, koneserów muzyki elektronicznej i fanów Józefa Skrzeka. Oprawę tego uzupełnili zaproszeni goście , recytujący poezję według niżej wymienionego scenariusza. Czytanie poezji przy ilustracji dźwiękowej Danuty i Dariusza Stockich rozpoczął w bloku Wojtek Wardejn czytając wiersz Klub Dziennikarze Ryszarda Podlewskiego i Noc Wincentego Różańskiego, później Zygmunt Dekiert wyrecytował dwa wiersze Jerzego Beniamina Zimnego .Łaźnia miejska i Dzielnica Zachodnia. Na scenie pojawił się Tomasz Szymański czytając wiersz Stanisława Barańczaka Jednym tchem. Po nim swój wiersz Autoportret miasta moich narodzin przeczytał Dominik Górny. Ten blok zakończył Andrzej Błaszczak prezentując wiersz Romana Brandstaettera Panie dlaczego kocham zmierzch. Parafrazując tytuł utworu R. Brandstaetera , inicjatywa ta pokazuje, ze ten projekt prowadzącego wydarzenie, to nie co zwiastuje zmierzch muzyki elektronicznej ale przede wszystkim pokazuje jej rozwój na tle postępu w instrumentarium , którym obecnie i w przeszłości posługiwali się artyści sceniczni. Być może jednym tchem da się wyśpiewać psalm pochwalny z tekstem Stanisława Barańczaka. Można jednym tchem objąć ramionami wyzwolenie i wolność słowa, ale tchu nie może zabraknąć ,by wyśpiewać piękno czasu minionego, zaklętego w poezji wymykającego się w tamtym czasie z ram cenzury. Przecież to w ożywionym recytacją Zygmunta Dekierta mieście z wiersza Jerzego Benjamina Zimnego żyją, tworzą codzienność i umierają wierni jemu mieszkańcy. Żadna zawierucha dziejowa czy wojenna nie zatrzymała poznańskich pyr w działaniu, czego dowodem jest inicjatywa red. Wodniczaka ilustrująca życie muzyczne Poznania z tamtych lat. To nie tylko sposób na ożywienie przeszłości w jej pozytywnym brzmieniu wydobytym z artystycznych scenicznych produkcji zaproszonych gości. Moim zdaniem to próba zbudowania pomostu pomiędzy pokoleniowego dla utrwalenia więzi kulturowych, obyczajowych i między ludzkich mieszkańców naszego regionu. Po tym podsumowaniu czas ożywić głównych aktorów tego wydarzenia w osobach , których obecność była głównym daniem tego wieczoru. W kolejności dającej sygnał do konsumpcji muzyki w wykonaniu muzyków polskiej sceny wystąpił jubilat .Romuald Andrzejewski, którego muzyczne impresje angażowały swoim brzmieniem nawet mnie wyrobionych słuchaczy. Zagrał m.in. Emaizing Grace, melodie z filmów Misja i Polskie drogi Swój krótki recital zakończył wspólną inspiracją z głównym wykonawcą, gwiazdą tej części wieczoru .Józefem Skrzekiem utworem My way. Natomiast wcześniej podziwiany w swojej solowej Dariusz Stocki  zagrał na melodyce  krótkie improwizacje ilustrując  w ten sposób wiersze czytane przez aktorów Swój kilkuminutowy przekaz w tonacjach dur i moll tak ułożył, że na nas pozytywnie działały. Dowolne rejestry czułość dotknięcia tej muzyki w przekrojowej barwie i brzmieniu emanuje wielowarstwowo.

 Józef Skrzek to basista, multiinstrumentalista, kompozytor, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego rocka progresywnego i elektronicznego, w ostatnich latach głównie komponujący muzykę sakralną. Urodził się 2 lipca 1948 w Siemianowicach Śląskich. Od dziecka uczył się gry na fortepianie, w 1967 ukończył średnią szkołę muzyczną w Katowicach. Od 1968 współpracował z formacjami Mariolaine & Swinging Soul Corporation, Ślężanie i Ametysty, zaś w 1969 rozpoczął trwającą dwa lata współpracę z popularną grupą  Breakout , z którą zagrał kilkadziesiąt koncertów i nagrał album 70a.

W 1971 Skrzek założył Silesian Blues Band wspólnie z Antimosem Apostolisem (gitara) i Jerzym Piotrowskim (perkusja). W latach 1972-73trio współpracowało z Czesławem Niemenem, uczestnicząc w nagraniu albumów Niemen Vol. 1, Vol. 2, Strange Is the World i Ode to Venus. Od 1973, przyjmując nazwę SBB, grupa nagrała szereg albumów ugruntowujących jej pozycję jako jednego z najciekawszych i najbardziej oryginalnych zespołów polskiego rocka progresywnego. SBB zawiesiło działalność w 1980, reaktywując się z sukcesem w 2000.  W 2005 roku został laureatem Nagrody im. Wojciecha Korfantego, a w2008 – Cegły Janoscha, nagrody przyznawanej przez czytelników katowickiego wydania Gazety Wyborczej za rozsławianie Górnego Śląska. W 2013 roku został laureatem złotego Fryderyka za całokształt osiągnięć artystycznych. W sierpniu 2017 razem z J. Pijarowskim zostali laureatami nagrody ekspresjonistycznej FENIKS im. Tadeusza Micińskiego za ekspresję artystyczną i nowatorstwo formalne w bogatej twórczości muzycznej. 16 października 2017 roku otrzymał złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

 Józef Skrzek główny wykonawca tego koncertu i nasz Poznański Gość został też wyróżniony Medalem Labor omnia Vincit wręczanym Liderom Pracy Organicznej. W jego wykonaniu autorskim usłyszeliśmy utwory instrumentalne jego kompozycji: Szczęśliwi z miasta N, Pamiętnik Karoliny, Pokój Saren, Angelus, Bella Mia, Wojna , utwory śpiewane własnej kompozycji: „o Ziemio Dzieciom Śląska” słowa Alina Skrzek, „z których krwi krew moja” słowa Julian Matej,„Słone Perły” słowa Alina Skrzek, „Toczy się koło historii” słowa Julian Matej, „Muzykowanie kwieciste” słowa Alina Skrzek, , „O Panie przebacz mej Myśli” słowa Karol Wojtyła.

Wykonany z klasą repertuar przez  Skrzeka ,został przyjęty bardzo gorąco przez widownię i doczekał się bisowania, którym wzruszony artysta zakończył swój wyjątkowy poznański koncert Posnania Sound dzięki prowadzącemu , to wydarzenie red. Krzysztofowi Wodniczakowi .

 

                                                             Krzysztof Wodniczak

© Zbigniew Roth

Ławeczka poety

W czwartek 7 października  w Parku Górzyńskim miało miejsce odsłonięcie ławeczki Wincentego Różańskiego. Przybyli: Wiceprezydent Miasta Poznania pan Jędrzej Solarski,  Zastępca Dyrektora Wydziału Oświaty w Urzędzie Miasta Poznania pan Wiesław Banaś, oraz dyrektor Szkoły Podstawowej nr 10 w Poznaniu pani Magdalena Pechorin. Uroczystość uświetnił swoją obecnością poznański rzeźbiarz Roman Kosmala, który jest autorem ławeczki, oraz kilku innych rzeźb umieszczonych na terenie miasta Poznania.   

                              na zdjęciu: pani M. Kosmala, Maria M. Pocgaj druga z prawej strony
            

Młodzież Szkoły Podstawowej nr 10 zaprezentowała krótki program słowno-muzyczny oparty na wierszach Wincentego Różańskiego. Były wspomnienia, opowieści o przeszłości, o bywalcach parku i mieście które się zmienia z roku na rok. Ławeczka przykuwa uwagę spacerowiczów, niektórzy z nich robią sobie selfie z Poetą. A życie toczy się dalej.