Na okoliczność Toci

Tokująca Toca

areszt

Komu potrzebne są wodne tortury? Taka bajka

bez słowika i dziewczyny. Szukać jej kolczyków

czy zagiąć parol na pierwszy śnieg.

Wybieraj. Moje tortury są nieskończone.

Upaprane w powidłach. Lecą żurawie nad miastem;

ostatni poetycki klangor tego roku. Podziemia

kompletów i portów. Inne oblicze. Stara bajka

na celowniku. Myślałem pięścią pod czyimś okiem.

tak długo aż zapanował grafit. Na niebie,

w piwnicy. Boże wypiekany na policzkach.

Aniele, tyle po tobie, co w wyschniętych kałamarzach.

Uciekam po liściach, i nie wiem dokąd.

12.10.2012

przesłuchanie



Smak podeszwy jest lepszy od smaku łyżki po powidłach.

Wklęsłe nasze dni, a na języku głodny skorupiak.

Alkoholowa toca poety z Wildy niedługo znajdzie sens
w ostatnim wierszu. Mówię o tym w poniedziałek, 
dzień jak każdy inny, ale o smaku palmowej niedzieli.

Odbija wysoko, aż pod sklepienie czaszki i milkną potwory.
Nie były dotąd w moim piekle, wierszowanym.   
  
  

22.10.2012






widzenie 

Nasz mały jubileusz przerodzi się jubel.

Jeszcze nie wiem gdzie staniemy w oko z witryną

za którą nasze marzenia obnoszą manekiny.

Świat gubi zelówki nie nadąża za nami,

miasta wytrzeszczają gały, jakby nasze światło

było inne, a jest przecież z piwnicy,

z podziemnego przejścia gdzie wiecznie ludzie

się szukają. Czas się w miłości rozpuścić.

To jest ta poranna kawa, albo kieliszek wódki na noc.

22.10.2012





gryps nr 1


Możebna jesień w futerale skrzypka.

Idziemy, taszczymy rdzawy nokturn,

jest jak modlitwa gwoździ i śrub.

Powiedz dziewczyno czy żyjesz.

Nie pytam o ciało tylko o sklepienie czaszki

Marność to rozrzedzenie krwi.

Wielkość to złośliwy guz. Idziesz rozbierać mur,

przy którym skrzypek twoje włosy zawłaszczył.

Aż przyszło lato i rozsypało koniczynę.

Wzięłaś sobie do serca jarzębiny sznur.

I wyszło z ukrycia szczęście. I było jasno.

23.10.2012

gryps nr 2

Nie będzie wiatru, będzie huragan,

weź się w garść poeto z Wildy, tam ci przyjdzie umrzeć.

Ale wcześniej opuścisz grób

z ogrodem i tarasem, wczesną czereśnią.

Malujemy park, aby jesień miała wkurw.

Wieszamy na drzewach wiersze.

A w alejkach pozostawimy smród.

niestrawności po agape szaleńców.

I git, i spocznij. Po nocce zaczepnej jak obrączka.

Rankiem ktoś wypluje ząb,

innemu zabraknie powietrza,

trzecim nie poruszy nawet wszechmogący Bóg

czwarty dopiero w wierszu poczuje obecność. 

23.10.2012




gryps 3


Nie mogę jeść, nie mogę spać dziwi mnie Odyseusz że dotarł.

Pijany przy murze żegluje na wznak, kruszy się beton.

Za długo jestem nękany przez słońce, oburącz wejść

można odwlekać, ale sposób na wysokie okno leży

i czeka, więc i choinka ma tak dużo odnóg. Wśród przyjaciół

lęk wiciokrzew i zwierzyna płowa, przeczekać. Krew

strugi moczu, wszystko płynne na ojczyźnie. Zabór nie ma

granic, otwórz mi perspektywę, jak się robi zwis, pyta

manekin Pierre Cardina. Co w urodzie dzisiaj na stanie.

Nie pytać. Odjazd zawsze będzie miał pożegnanie.

25.10.2012



gryps 4

Jestem z tobą koszerną, wyślę język.

Tanie buty wkładają nieboszczykom.

Zapiję się na żywot, to wiesz, tego unikasz.

A miłość pozostaje u siebie na odwyku.  




zeznanie świadka nr 1


To było wieczorem, staliśmy w bramie
adresu nie pamiętam, zresztą po wypiciu
wszystkie bramy są podobne, 
było ciemno jak po zamknięciu krypty,
a więc oddech i ciepło, jedyne dowody
jej obecności, w tym miejscu były.

Mogę przysiąc, lecz kto mi uwierzy.
Zawsze jest jakiś szczegół który wszystko
rozwala, potem się idzie głupcem albo
nazywają człowieka debilem. Ona nie 
jest taka, więc sobie pozwolę na bliskość
dla której sztuka nie znalazła określenia
i długo będzie szukać. Proszę o litość
jeślim skłamał, dla niej gotów jestem 
znaleźć się pośród poetyckich trupów. 
   
29.10.2012


zeznanie świadka nr 2



Nie muszę mówić, że jest stąd, to widać

po ścieżkach na jej twarzy, wędrowały

nimi mrówki faraona, wszystkie matki

szły po chleb, i chłopcy trzeciej zmiany

Łazarza. Nie muszę przekonywać nikogo.

Każdy ma swoje i każdemu coś zabrano.

Choćby w oczach miał dom w nogi wejdą

niedole. Przed nią zawsze zamykano drzwi,

dlatego okna w jej mieszkaniu mają podwójne

znaczenie. Co masz na grzbiecie tego

nie masz na sumieniu. Mówił poeta i za to

popadł w niełaskę. Nad ranem w drodze

do piekarni, pozdrowił go czarny anioł.

30.10.2012

zeznanie świadka nr 3 

Do centrum już mnie nie niesie, za dużo

tam hałasu, banalnego jak powitanie

sąsiadki: pan wstał dzisiaj? Nie, to mój

sobowtór taki napalony czyha na panią

od rana. Jest jesień i takie tam stroje

dla zadżumionych, dodałem. Wyszła z tego bez

szwanku, wiedząc, żem z pitawalu ,

miejscowej wylęgarni lumpów. Ta niegdyś

piękność pragnie mojej głowy, wie że nie   

pójdzie ta głowa za nią bez spodni. Cała

reszta i drobne na deser, wszystko przyjmie.

Co mi z przestróg, smród i gówno, może

zapach perfum przebije, ale ta mina później.

31.10.2012 

   

wyrok

Wobec braku dowodów, poszlakowo stwierdzam

jej alienację, niechęć do krzywd wyrządzania,

odporność na tortury i alkohol,

zakłócanie spokoju przez sąsiadów, kibiców

za oknem. Niech wraca do domu, do wanny

i dalej pierze z brudów swoje pokolenie.

Niech święty spokój ją ominie, bo inaczej umrze.

Chwała jest krucha a wieczność paruje.

Inaczej do grobu nie wejdzie bez tortur.

Kto cierpi nie za swoje jest święty. Nawet w piekle.

Komu za dużo schodów do domu, będzie

pośród bezdomnych w komnacie pierwszej.

Adam ma jeszcze jedno zapasowe żebro dla ciebie.

Wyrok jest prawomocny, jedynie kasacja przez poezję.