piątek, 12 maja 2017

Wybór wierszy z kosza




siła najniższa


Syty czeka głodu, nie czuje bólu ból.
Jest z nim duch czasu, trwania, ciał
pogrzebanych, jest udobruchany Bóg.

Nie będzie żołądka dla chleba i mięsa
z ubitych saren, będzie komin z dymem
do nieba, rozmiękła glina, garnek krwi,
pierze i skrawki skór zimowych.
Milczenie upomni się o język, który
oprawi jagnię, ozdobi bramę Kartaginy.

Idzie głód jawnie a tylko tajemne jego
podziemie, niesie ślinę dla krwi, a ta
dalej płynie i płynie. Jej lustro podnosi
się tak wysoko, że widać w nim Ziemię.

Puszka landrynek




Od MIkołaja dostałem samolot, wyjął z worka zimą
zaraz po wyjeździe z kraju Armii Czerwonej,
furażerkę dał mi oficer, nagana  znalazłem w kanapie,
a swastyka wciśnięta była za kominem na strychu.
Zupa mleczna, mamałyga i tran z Unrry, konie rozdano
weteranom, ojciec szył buty na miarę. Cudowne lata
chałwy i landrynek trwały aż do czerwca, wtedy na placu
poznałem oblicze kraju, flagi i transparenty, butelki
litrowe z czerwoną kartką, galareta była jeszcze w drodze,
domowa od święta mniej się trzęsła i bardziej nadziana,
jak wiadomości w głośniku: tylko marsze i kapela
z Opoczna. O poetach nie mówiono, dlatego pisać
wiersze zacząłem kiedy ojciec kupił radio, z Diory,
piękne, obszywane samodziałem. Fale krótkie trzeszczały,
obce języki za bardzo obce, więc ruski był na świeczniku.

I tak zostało aż do Gierka. Dzisiaj przydałby się nagan,
furażerka z gwiazdką czerwoną i tamta galareta,
byłbym z tymi rekwizytami na wierzchu, w centrali.
Może nawet ktoś by sobie przypomniał chłopca
,w krótkich spodniach z lufą wymierzoną w lustro.

W nim nie ma już tego, co nie miał oporów, żadnych
ograniczeń, okryty chwałą na wieki wieków.


(w dniu św. Jerzego 23.04.2013)



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz