Tytuł znajduje się na końcu

                                                                 

W moich wierszach nie ma             

drzwi ani okien, za młodu

używałem drabiny i sznura

dlatego kiedy czytacie smutek

między pierwszym i ostatnim

progiem, wejdźcie mimo to,

powita was radość. I moja żona.

O mnie mówi się, że niedługo

wyjedzie, albo wyjechał i nie

pozostawił adresu, lub jest

lecz go nie widać, może przyjdzie

tylko nie wiadomo kiedy.

Bo dzisiaj nic nie jest pewnego

i wszystko ma wiele adresów

i imion. Zamykam drzwi, okna

przeżyją od biedy, zawsze ktoś

w nie zajrzy, ciekawy życia

za szybą kolorową. Jest nią poezja.

Odkryłem to wczoraj w Chyba(ch)

17.07.2012