Nowe wiersze

Zasiedzę śmierć na zimno

Noc. Ale przyjdzie świt

zrobimy z nim porządek, śmiać się będzie

płot i ścieżka.

Gorzkie żale pójdą do wsi,

pierwszy kto się obudzi

nazwiemy go przeznaczeniem,

stary dureń dereń

bezlistny, a uroda przy studni

w piosence babki. To kraj

na stole strucla. Moje ślady

prowadzą psinę

ile sił wystarczy na dolinę

gdzie przysnę. Pytać wiatru

nie może się zatrzymać, rzuca

w biegu lasso na dębinę.

Usiądę turecko,

zasiedzę śmierć.

Rankiem bidula poprosi o koc na żebra.

Ofiarowanie biedy

Do wsi mi trzeba myślą odgrzebać

ukryte wiosło. Rzeka bierze oddech

przed upadkiem, wir rozmnaża swoje

dzieciątka. Jezus jednemu, reszta

znika aby pojawić się pośród imion skał.

Na wietrze zapach siana zawiniątka

może być gniazdo, z wideł kępka

albo na podpałkę komuś wypadły z ręki

wici, bez ognia oczy miał, puste naczynia

po krwi ofiarnej, może przekłuta dętka.




Pióra nad Wartą


W Lamusie- szklanka herbaty wszystko
rozpuści, cytryna dogasi kaszel. Musiałem
trzymać usta na uwięzi, z tyłu kolega,
na ścianie obrazki z czasów które można
znaleźć w wierszu poety. Ale on już w grobie,
więc zaułki są puste.jak kieliszki. Dogasa

wieczór gorzowski, będzie mrok rozpustny
jak wtedy nad Wartą- kochaliśmy przęsła
za to, że stoją niepodległe. Drugi brzeg
zawsze czeka, jest wersem tego miasta
może przerzutnią umarłych na ramionach
młodszych. Czekanie sprzyja ćmom, jestem

w drodze krótszej aniżeli wieczór autorski.

08.09.2012

Droga bez tytułu

Mojego losu nie odmieni rzucona moneta
ani wydarta kartka z zeszytu. Pisało dziecko
wiosna jest piękna, już mnie nikt nie czyta,
już nie idę tylko niosą mnie emocje, a fotel.
Usiądzie na nim kto inny. tak samo szurnięty
bez wiary w cuda, popłynie przeciw prądom.

Już czas zgrabiania liści z drzewa mądrości.
Wtopić się w śniegi po której sanna młodych.
Jesteś wyraźna mimo zamkniętych źrenic,
ale nie bezlitosna, w twoim ręku do wyboru
wino i woda. Biorę wiersze na drogę bez
tytułu. Nazwie je ogień kiedy mróz zatrzeszczy.


09.09.2012





Wiatrołom

Jesienne przyjdą szarugi i takie będą wiersze.

Łatwy łup dla śmierci zamknięty w pokoju.

Śniegi nie będą bielsze i przyjdą na żer

Mróz odejdzie z kwitkiem widząc tylko kości.

Więc się nie użalaj stokrotko, taki już jestem

wiatr, lecz coraz mniej pól i drogi są za krótkie.

Na ten oddech, który jedynie wyzwala swąd

palących się trzewi, zwęglonych przedsionków.

25.09.2012

Gasnące słoneczniki

Staję się powoli psem,

moim, martwym - z rodowodem.

Idę jakby mnie ktoś szukał.

Mijane twarze, to plakaty

rozwieszone nocą. Gdyby

mieć wszystkie letnie barwy

na ten październik. Ostatnia

szarża zagonu słoneczników

wykrwawia się na horyzoncie;

w trzy kolory Beagle.

14.10.2012