RUBINOSA

I przyszedł listonosz i przyniósł ponaglenie.

I przyszła sąsiadka z płaczem.

I przyszedł inkasent przed wigilią,

Jak się ubiorę, to wyjdę.

Na miasto obwieszone żarówkami, do dzielnicy

najbardziej rozkopanej, do knajpy obskurnej

i usiądę na brudnym krześle przy stole

z pełną popielniczką, zamówię to samo.

A z bata leci równo pod trumnę.

To już szóste dachowanie w przytułku. 

I szósta dekada przesypywania piachu przez klepsydrę.

Macie spokój. Jak się ubiorę, to wyjdę.

A wtedy pogasną żarówki, ucieszą się

wykopy, odpocznie w knajpie krzesło.

Wszystko odpocznie, ziemia? ziemia jest święta.