Sorang

Kto mi podskoczy, kto głowę utnie.

Dzień zebrać się nie może, ulice

przykrótkie na maraton, w przecznicach

obozy tych, co wykwaterował trend,

może nie śmiertelny ale z zarazą.

Biegnie czyjś wzrok za reklamą na burcie

wozu. Ktoś szuka miejsca tam, gdzie był

na wierzchu. Pod ziemią inny, jeszcze

wczoraj szlifował chodniki. Kobieta

ostatni bukiet sprzedała pro forma.

Tu się zdarzę z włócznią i chlebem.

A wam nic do tego, szkoda słów, łzy

nie są na sprzedaż, serca nie pierniki

głowa nie dzwon. Dłonie zawsze będą

jak pieczęcie na murze odporne na ogień

15.02.2012.